bismillahirohmanirohim..
tajuk hari ini dinspirasikan drpd episod gol n gincu the series yg baqu tengok balik pg td.hehe
lama x tengok cita tuh.dulu2 sngt gilakan cerita tuh n berangan nak jd cam puteri dlm cita tuh..ngahaha besalah time bdk2 dulu suma benda nak jd.dah siap berangan besa nanti nak pakai baju apa suma.heh
bila dah besa ni cam lansung x sama ja ngn apa yg diangankan.hehehe.
alhamdulilah semester baru dah mula n next week dah pun masuk mggu ke4.cepat gila masa bjalan.sedar2 dah sampai final year utk BLS weh!! which means still got 1 1/2 years to go..haishhh.final year utk BLS sngtlah crucial sbb akn tentukan nasib dpt sambung LLB atau x.yelah kadang2 kita xtau apa akn jadi kt depan tuh.just look wht happen to me last semester.ok dah xmau ingt kisah sedih tuh lagi.
berbalik pada tajuk diatas sebenanya diadaptasi drpd peribahasa inggeris "there is a skeleton in everyone's closet" lebih kurang gitu la kot.maksudnya suma org dlm dunia ni ada rahsia no matter how big or small..
me myself pun ada.banyak.ngahaha.
bkn nak cerita pasal rahsia sangatpun,dah nama pun rahsia kan mana bleh cita.tapi nak cita lebih pada cerita pasal diri sendiri kot.mana tau nanti bila baca balik boleh jadi motivasi utk diri sendiri utk berubah.heh.
yg petama nak cakap pasal diri sendiri ini (macam x org x btol pon ada) adalah manusia yg sedang menaip ni sebanarnya x boleh hidup dlm keadaan sunyi atau lebih tepat lagi benci pada keadaan sunyi.walaupun pada hakikatnya masa tengah taip ni manusia ni sebenarnya tengah duduk sorang2 kat rumah sambil dengar lagu korea kt chanel hitz.
org selalu tanya sejak dari form 1 lagi masa sy mula2 masuk asrama sampai la dah duduk kolej kat unibesti nih "kenapa kau x duduk rmh je eh rmh ko kan dekat ja".jadi jawapannya akn saya bongkar sekarang.wahh.ngahaha.
actually gini.mungkin rezeki sy la kan slalu dpt tempat blaja yg dekat dengan rmh. tpkan dah ckp td sy x suka pada keadaan sunyi.keadaan sunyi buat saya sedih. dari kecik lg sy dah rasa sunyi sebenanya.i only have 3 siblings including me. i have 1 older sista n my youngest brother is 6 years younger thn me.lama gak hidup baru dapat adik.so dr kecik sy memang dah sebati ngan sunyi.nak2 masa kakak masuk asrama masa form 1.sy baru dajah 4 time tuh.dah lansung xdak org nak ajak main.mama mmg malas nak layan time tuh sbb kena bg special attention kat my bro.tambah pulak dari kecik asyik duduk rmh kuarters guru yg ada brapa buah rmh ja tuh,so sah2la xdak anak jiran nak ajk main.sbb tuh if ada cousin dtg rmh,or balik kampung,sy happy sngt sbb ada org nak layan sy main or becakap.
cuma masa abh jadi warden kat perindu dulu ada la 2-3 org anak warden lain yg boleh diajak main.masa tuh mmg paling seronok.habeh 1 kolej tuh jadi playground kami. paling x boleh lupa ktorang penah celop mop dalam kolam ikan kat depan kolej perindu tuh sampai kena kejar ngn abang2 kolej.rasanya ada lg kot kolam tuh skang.lagi satu longkang yg air turun dari kawasan bebukit kt kolej tu kitorng buat gelongsor.masa tuh mana nak rasa geli.bilik study kat kolej tuh pun jadi tempat wajib bekumpul n office jd tempat main sorok2.sampaikan one day ada sorang abg tu upah kitorang rm1 sruh keluar dr bilik study tu sbb dia nak study.haha sian abg tuh.mmg banyak childhood memories kt kolej perindu tuh! x sangka boleh tengok balik tempat tuh.
tp langit x selalu cerah bila abh kena transfer gi kolej teratai (which is the kolej tht im staying now!). situ mmg xde ank warden lain.klo ada pun still baby lagi.so hari2 sy main sorang2.sedih woo.kadang2 sy ponteng mengaji sbb x larat jalan nak gi perindu (sampai sekarang pun x suka jalan dr teratai nak sampai perindu!) n lepak kat koop teratai or delima makan jajan n aiskrim sorang2 ..serius sadis..
masa pindah shah alam,kakak stay kat asrama kt kedah lg then dia skolah kat n.9 plak.so mmg jaaarang jumpa. thats why trus tekad dlm hati yg no matter what sy nak masuk asrama jgk masa form 1 nanti! UPSR kna buat sehabis baik! tp memandangkan diri ini bersekolah di kawasan bandar, so dpt 5a pun mmg susah la nak dpt sbp kan. then sy dpt tau yg ada 1 school kt shah alm ni ada asrama harian.tp kawan2 sy ckp skolah tu skolah budak jahat sbb budak2 dia suma main sports. tp saya x kira sy dah nekad nak duduk asrama jugak! xrela lagi hari2ku dirundung sunyi. so abh pun masukkan sy kat skolah tuh. life kt situ mmg tough.mggu orrentasi sy dah deman.kena buli teruk kot. tp sy lansung x mengadu kt mama ngan abah sbb sy yg pilih nak masuk skolah tuh.ramai sngt bdk form1 yg blah sbb x tahan.bdk2 kat situ pun pelik napa sy masuk skolah tuh sbb sy dpt 5a n dahlah 1 sports apa pun xtau main. jawapan dia sbb sy nak duduk asrama sbb ada kawan! duduk kt rumah xdak sapa nak becakap ngn sy n kadang 1 hari sy x becakap lansung kat rumah.bila masuk uitm kedah sy still nak duduk kolej jugak walupun rmh kat belakang pintu kolej ja sbb dah terbiasa study dngn kawan2. so da tejawap sekarang kenapa sy lebih prefer duduk hostel kan?
sampai harini sebenarnya keadaan kat rmh tuh still sama.so jng tanya lagi kenapa sy jarang balik rmh.bkn la bemaksud my parents x becakap lansung or bagi perhatian.dah besa panjang mcm ni nak perhatian apa lagi kan. tp mereka hanya becakap waktu2 dan keadaan2 tertentu saja.ardian pulak dah macam tuh.boleh sembang apa ja dengan dia.kakak pulak dah keja skarang lagilaa jarang balik.diapun x suka balik.thats explain kenapa kami x rapat.seharian sy boleh duduk rmh mngadap komputer ja mcm yg sy buat skarang walaupun semua org ada kat dalam rumah ni..dari kecik sy x banyak ckp sebenanya. actually bnyk bad effect tau. dulu kecik2 masa belum masuk skolah mmg sy banyak ckp sampai abh panggil "chatter box" tp bila dah besar n masuk dajah 1 sy jd pendiam..sy jadi low self confidence, terlebih pemalu,takut nak becakap dengan org n x suka berada dlm org ramai2. sbb tuh dr skolah sy x suka tanya soalan dlm kelas (sampai sekarang actually).slalu jgk denga mama ngn abah cerita yg sy ni jarang becakap mcm mana nak jd lawyer... my personality is totally different when im with my friends.mesti ada yg x pecaya kalau sy ckp yg sy ni pendiam n pemalu.hahaha.
actually sy bina sikit2 confidence tu bila dngn kawan2.my family bkn macam family org lain.kadang2 ada suka ada duka. sbb tuh sy suka duduk dngn kawan2.boleh cerita macam2 benda n x rasa sunyi. kadang2 org x faham benda tu semua.org bandingkan dng org lain yg anak tunggal lagi sunyi. tp sy penah ada kawan anak tunggal n saya rasa hidup dia lebih x sunyi dari sy,lagi satu kawan2 sy semua ada adik beradik yg ramai.so the surrounding plays an important role. sy selalu sngt jeles dngn mereka yg ada adik or kakak yang staun dua ja lebih muda. boleh jd kawan n kongsi macam2. boleh teman pergi shoping n everything. tp klo sy nak shopping mesti dngn kawan2 then bila cuti sem org lain happy dpt balik rumah sy sebaliknya sbb dah boleh rasa kesunyian tu.sbb tuh sy suka buat part time job time cuti. tp xtaulah perkataan sunyi tuh cam x boleh nak dipisahkan.sy ada sorang kakak but then kitorang x rapat mana. mcm sy ckp family sy ni lain sikit..sekarang pun sy tau ada org yg ckp sy hidup terlalu bergantung ngn org lain.nak dpt bilik sama dngn kawan2, nak kelas sama2, nak pegi class sama2, nak makan n buat homework sama. x boleh hidup sendiri.semua nak harap kawan. mati kalau x dpt dok dngn kawan. org lain boleh ja hidup sorang kenapa kau x boleh??? kenapa kau mesti nak dngn kawan?? yes i admid that.memang ponnn.tp hampa suma xpaham dan xkan penah paham pun. mcm childish pon ada jgk post kali ni.hehe. well apa yg boleh sy simpulkan is u guys get wht u want when u r at home. maksud sy disini bukanlah harta benda ye.tp perasaan suka dan bahagia bila berada di rumah.thats why i once said that "rumahku syurgaku" was never meant for me. kenapa dan mengapa biarlah ia menjadi salah 1 "jerankung" yg tersimpan dalam almari saya.cukuplah 1 "jerankung" yg sy dah keluarkan hari ini =)
 |
| haha takot x |
p/s; i wish to have a big family in the future so that non of my child feels the same thing =D
No comments:
Post a Comment